بی تو
بی تو دستم با قلم بیگانه شد اما ندیدی
از تو گفتن هم دگر افسانه شد اما ندیدی
نام تو آمد به شعرم، دفترم آتش گرفت
گِرد این آتش، قلم پروانه شد اما ندیدی
رفتی و بعد از تو خالی مانده جای خالی ات
بی کسی، سهم من دیوانه شد اما ندیدی
خانه ای از دل بنا کردم به شوق بودنت
در نبودت، خانه ام ویرانه شد اما ندیدی
مِی فروشان، باده ای از غم به جام ام کرده اند
هستی من، مست این پیمانه شد اما ندیدی
بوی غم دارد، تمام بیت بیت شعر من
بی تو نام این غزل، غمنامه شد اما ندیدی
ویرانه پروانه دیوانه عشق عاشق شوق پیمانه