هرگز نرو

از پیش من هرگز نرو، من بی تو تنها می شوم

با حرف هر بیگانه ای، رسوای رسوا می شوم

گم می شوم در چشم تو، تا یک نظر بر من کنی

با یک نگاهت نازنین، من باز پیدا می شوم

من قطره ام دریای من، گم گشته ام در ساحلت

با اینکه ناچیزم ولی، من با تو دریا می شوم

من شوکت و ملک جهان، هرگز نمی خواهم ولی

تا تو نگاهم می کنی، سلطان دنیا می شوم

معنا ندارم بی تو من، در دفتر و دیوان دل

اما چو اسمت می رسد، شیدای شیدا می شوم

وقتی تو باشی پیش من، چیزی نمی خواهد دلم

از پیش من هرگز نرو، من بی تو تنها می شوم

عشق تو

عشق تو

در دلم عشق تو مے ماند و من مےمیرم

عاقبت از غم تو ره به جنون مے گیرم

چہ ڪنم گر تو نباشے همہ دنیاے دلم؟

بخدا بے تو ز دیدار همہ دلگیرم

تو چہ گفتے بہ دلم؟ جز سخن مهر و وفا

من چہ گفتم بہ تو؟ جز اینڪہ به غم زنجیرم

از تو آغاز شد و با تو به پایان برسد

این ڪتابے ڪہ مهیا شده از تقدیرم

دعوتم کن به شرابی که کند مست مرا

دعوتم کن به شرابی که کند مست مرا
فارغ از زندگی و هرچه در او هست مرا

دعوتم کن به خیابان تنت تا به جنون
لا ابالی و کمی بد تر از این پست مرا

مست کن آینه را، غرق تماشا بشود
کور کن راه فرارم نشود رَست مرا

تو زبردستی و عاشق کش پیمانه پرست
فرض کن مثل خودت مست زبردست مرا

باز کن دکمه ی پیراهن و بانو بکشان
داخل ِ معرکه و کوچه ای بن بست مرا