دانلود فایل صوتی - محمدحسین شهریار - آئینه شاهی
آئینه شاهی
ای کعبه دری باز به روی دل ما کن
وی قبله، دل و دیده ما قبله نما کن
از سینه ما سوختگان آینه ای ساز
وانگاه یکی جلوه در آئینه ما کن
با زیبق این اشک و به خاکستر این غم
این شیشه دل، آینه غیب نما کن
آنجا که به عشاق دهی درد محبت
دردی هم از این عاشق دل خسته دوا کن
لنگان به قفای جرس افتاده عشقیم
ای قافله سالار، نگاهی به قفا کن
ناقوس سکوتی که در آفاق بلند است
در گوش دل انگیز و دل خفته صدا کن
چون زخمه به ساز دل این پیر خمیده
چنگی زن و آفاق پر از شور و نوا کن
ای دوست رها کرده به کام دل دشمن
دشمن هم از این کینه دیرینه رها کن
او در حرم هفت سرا پرده عفت
خواهی تو بدو بنگری ای دیده حیا کن
آیینه شاهی است بر این صُفه صَفَت
صوفی به ادب باش و به این صُفه صفا کن
در گلشن دل آب و هوائی است بهشتی
گل باش و در این آب و هوا نشو و نما کن
از بهر خلائق چه کنی طاعت معبود
باری، چو عبادت کنی از بهر خدا کن
با خلق ریا کار کَرم کن به مدارا
ور خود به کرامت نتوانی به ریا کن
یک شهر به خود یار کن از بهر دعایی
وز حق طلب عفو دو عالم به دعا کن
محمدحسین شهریار
مختصری از زندگینامه شهریار
سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر پارسی گوی آذری زبان، در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در روستای خشک ناب در بخش قره چمن آذربایجان متولد شد. او تحصیلات خود را در مدرسهٔ متحده و فیوضات و متوسطهٔ تبریز و دارالفنون تهران گذراند و وارد دانشکدهٔ طب شد. سرگذشت عشق آتشین و ناکام او که به ترک تحصیل وی از رشتهٔ پزشکی در سال آخر منجر شد، مسیر زندگی او را عوض کرد و تحولات درونی او را به اوج معنوی ویژه ای کشانید و به اشعارش شور و حالی دیگر بخشید. وی سرانجام پس از هشتاد و سه سال زندگی شاعرانهٔ پربار در ۲۷ شهریور ماه ۱۳۶۷ هجری شمسی درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
روحش شاد و یادش جاودانه باد