رباعیات خیام

رباعی شماره ۳۶

دریاب که از روح جدا خواهی رفت

در پرده اسرار فنا خواهی رفت

می نوش ندانی از کجا آمده‌ای

خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

رباعی شماره ۳۷

ساقی گل و سبزه بس طربناک شده‌ است

دریاب که هفته دگر خاک شده‌ است

می نوش و گلی بچین که تا در نگری

گل خاک شده‌ است و سبزه خاشاک شده‌ است

رباعی شماره ۳۸

عمریست مرا تیره و کاریست نه راست

محنت همه افزوده و راحت کم و کاست

شکر ایزد را که آنچه اسباب بلاست

ما را ز کس دگر نمی باید خواست

رباعی شماره ۳۹

فصل گل و طرف جویبار و لب کشت

با یک دو سه اهل و لعبتی حور سرشت

پیش آر قدح که باده نوشان صبوح

آسوده ز مسجدند و فارغ ز کنشت

رباعی شماره ۴۰

گر شاخ بقا ز بیخ بختت رست است

ور بر تن تو عمر لباسی چست است

در خیمه تن که سایبانی‌ است ترا

هان تکیه مکن که چار میخش سست است

حکیم عمر خیام