غزلی از بابا طاهر عریان (لک)

غزلی از بابا طاهر عریان (لک)

دلا در عشق تو صد دفترستم

که صد دفتر ز کونین ازبرستم

منم آن بلبل گل ناشکفته

که آذر در ته خاکسترستم

دلم سوجه ز غصه ور بریجه

جفای دوست را خواهان ترستم

مو آن عودم میان آتشستان

که این نه آسمان ها مجمرستم

شد از نیل غم و ماتم دلم خون

به چهره خوشتر از نیلوفرستم

درین آلاله در کویش چو گلخن

به داغ دل چو سوزان اخگرستم

نه زورستم که با دشمن ستیزم

نه بهر دوستان سیم و زرستم

ز دوران گرچه پر بی جام عیشم

ولی بی دوست خونین ساغرستم

چرم دایم درین مرز و درین کشت

که مرغ خوگر باغ و برستم

منم طاهر که از عشق نکویان

دلی لبریز خون اندر برستم