مجموعه دو بیتی های باباطاهر عریان سری دوم

دوبیتی شماره ۶

محبت آتشی در جانم افروخت

که تا دامان محشر بایدم سوخت

عجب پیراهنی بهرم بریدی

که خیاط اجل می بایدش دوخت

دوبیتی شماره ۷

نپرسی حال یار دلفکارت

که هجران چون کند با روزگارت

ته که روز و شوان در یاد مویی

هزارت عاشق با مو چه کارت

دوبیتی شماره ۸

اگر دل دلبر و دلبر کدام است

وگر دلبر دل و دلرا چه نام است

دل و دلبر به هم آمیته وینم

ندونم دل که و دلبر کدام است

دوبیتی شماره ۹

شب تاریک و سنگستان و مو مست

قدح از دست مو افتاد و نشکست

نگهدارنده اش نیکو نگهداشت

وگرنه صد قدح نفتاده بشکست

دوبیتی شماره ۱۰

نفس شومم به دنیا بهر آن است

که تن از بهر موران پرورانست

ندونستم که شرط بندگی چیست

هرزه بورم به میدان جهانست

مجموعه دو بیتی های باباطاهر، دو بیتی های باباطاهر عریان، دو بیتی های باباطاهر، دو بیتی باباطاهر عریان، باباطاهر عریان، باباطاهر، دو بیتی،
مشاعره با دو بیتی های باباطاهر، مشاعره با اشعار باباطاهر

مجموعه دو بیتی های باباطاهر عریان سری اول

دوبیتی شماره ۱

ببندم شال و می پوشم قدک را

بنازم گردش چرخ و فلک را

بگردم آب دریاها سراسر

بشویم هر دو دست بی نمک را

دوبیتی شماره ۲

تن محنت کشی دیرم خدایا

دل با غم خوشی دیرم خدایا

ز شوق مسکن و داد غریبی

به سینه آتشی دیرم خدایا

دوبیتی شماره ۳

اگر یار مرا دیدی به خلوت

بگو ای بی وفا ای بی مروت

گریبانم ز دستت چاک چاکو

نخواهم دوخت تا روز قیامت

دوبیتی شماره ۴

ته که ناخوانده ای علم سماوات

ته که نابرده ای ره در خرابات

ته که سود و زیان خود ندانی

به یاران کی رسی هیهات هیهات

دوبیتی شماره ۵

دلی دیرم خریدار محبت

کز او گرم است بازار محبت

لباسی دوختم بر قامت دل

زپود محنت و تار محبت

مجموعه دو بیتی های باباطاهر، دو بیتی های باباطاهر عریان، دو بیتی های باباطاهر، دو بیتی باباطاهر عریان، باباطاهر عریان، باباطاهر، دو بیتی،
مشاعره با دو بیتی های باباطاهر، مشاعره با اشعار باباطاهر

قصیده ای از بابا طاهر عریان (لک)

قصیده ای از بابا طاهر عریان (لک)

بتا تا زار چون تو دلبرستم

بتن عود و به سینه مجمرستم

اگر جز مهر تو اندر دلم بی

به هفتاد و دو ملت کافرستم

اگر روزی دو صد بارت بوینم

همی مشتاق بار دیگرستم

فراق لاله رویان سوته دیلم

وز ایشان در رگ جان نشترستم

منم آن شاخه بر نخل محبت

که حسرت سایه و محنت برستم

نه کار آخرت کردم نه دنیا

یکی بی سایه نخل بی‌برستم

نه خور نه خواب بی تو گویی

به پیکر هر سر مو خنجرستم

جدا از تو به حور و خلد و طوبی

اگر خرسند گردم کافرستم

چو شمعم گر سر اندازند صدبار

فروزنده‌تر و روشن ترستم

مرا از آتش دوزخ چه غم بی

که دوزخ جزوی از خاکسترستم

سمندر وش میان آتش هجر

پریشان مرغ بی‌بال و پرستم

درین دیرم چنان مظلوم و مغموم

چو طفل بی پدر بی مادرستم

نمی گیرد کسم هرگز به چیزی

درین عالم ز هر کس کمترستم

به یک ناله بسوجم هر دو عالم

که از سوز جگر خنیاگرستم

به بالینم همه الماس سوده

همه خار و خسک در بسترستم

مثال کافرم در مومنستان

چو مؤمن در میان کافرستم

همه سوجم همه سوجم همه سوج

بگرمی چون فروزان اخگرستم

رخ تو آفتاب و مو چو حربا

و یا پژمان گل نیلوفرستم

به ملک عشق روح بی نشانم

به شهر دل یکی صورت پرستم

رخش تا کرده در دل جلوه از مهر

به خوبی آفتاب خاورستم

بمیر ای دل که آسایش بیابی

که مو تا جان ندادم وا نرستم

من از روز ازل طاهر بزادم

ازین رو نام بابا طاهرستم