کلاغ

کلاغ

قـــار قــار ای سیه مست خبــــردار کــــــلاغ             فـال گوشم چـــه خبــــر تازه از آن یــــار کلاغ

فصـل چنـــدم شده از سال که زرد است دلم             بـــاز پاییـــز شــده هی مکن انکــــــار کــــلاغ

خواب ماندی مگر امروز که شهر است و سکوت        بختـــکی شـــوم شـــده بـــر ســـرم آوار کلاغ

گل این چـــارقــــدم نقش دلی هست، عزیــزَ          تـــــو نخواهی برســـد مــــوسم رگبـــــار کلاغ

من و دیـــــوار و دلی بی خبـــر از گردش سال        و بهــــــــارم شــــده این پـــــرده ی گلدار کلاغ

نوک بزن راز متــــرسک بتکان بـــــر سر بــــاغ          پُــــــرِ کـــاه است همیـــــن روح تلنبــــــار کلاغ

نیست دیگــــر کســی آنســو که فرستد خبری        دست از ایـــــن سر بی حوصــله بـــــردار کلاغ

بشکن خمار جان را

بشکن خمار جان را

ساقی بشکن خمار جان را

دریــاب حیــات جـــاودان را

کین یک دو سه روز عمر باقی است

از دست مــــده مــــی مغـــان را

وان دم که تهی شود صراحی

بفروش به جرعـه‌ای جهـان را

در فصل بهار و مــوسم گل

بی عشق مـدار عاشقان را

ای آنکه نخوانده‌ای تو هرگز

از لــــوح درون خــط روان را

فردا که بپرسش انــدر آرند

در مجلس حشر صوفیان را

ما مست شراب جام ساقی

گوییم حـــدیث ایــن بیــان را

ما صوفــی صفـه‌ی صفــاییم

بی‌خود ز خودیم و از خداییم

عطار نیشابوری

بن بست

بن بست

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود

گـاهی تمـــام حـــادثه از دست می رود

گاهی همـان کسی که دم از عقل می زند

در راه هشیـــاری خـــــود  مست مـــی رود

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست

وقتی که قلب خــون شده بشکست، می رود

اول اگرچه بـــــا سخن از عشق آمـــده

آخر خلاف آنچه که گفته است می رود

گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند

وقتی غبــــار معـــرکه بنشست، می رود

اینجا یکی برای خودش حکم می دهد

آن دیگری همیشه به پیوست می رود

هر چند مضحک است و پر از خنده های تلخ

بـــر مـــا هـــر آنچــه لایقمان هست می رود

این لحظه ها که قیمت قـــد کمـــان ماست

تیریست بـی نشانـه که از شست می رود

بیـراهه ها به مقصد خود ساده می رسند

امــــا مسیر جـــاده بـه بـن بست می رود