شب هجران

شب هجران

گریان چو شمع در شب هجران نشسته ام

چون آسمان، ستـــاره به دامان نشسته ام

چون زلف بی قــــــرار تــــو از بــــازی نسیم

هر شب میان جمــــع، پریشان نشسته ام

تا از نگاه گـــرم تـــــــو روشن شـــــــود دلم

عمریست همچو آینه، حیـــران نشسته ام

تا چون حباب، بی تــــو شود خانه ام خراب

در مـــــوج خیز سینه ی طوفان نشسته ام

فــــارغ ز باغبانـــم و آســـــــــوده از بهــــــار

چــــون لاله ی به کنــــج بیابان نشسته ام

از شوق پای بوس تـــــو عمریست بی قرار

ماننــــد اشک در بـــن مــــژگان نشسته ام

عبدالله فاطمی الفت بروجردی