کلاغ

کلاغ

قـــار قــار ای سیه مست خبــــردار کــــــلاغ             فـال گوشم چـــه خبــــر تازه از آن یــــار کلاغ

فصـل چنـــدم شده از سال که زرد است دلم             بـــاز پاییـــز شــده هی مکن انکــــــار کــــلاغ

خواب ماندی مگر امروز که شهر است و سکوت        بختـــکی شـــوم شـــده بـــر ســـرم آوار کلاغ

گل این چـــارقــــدم نقش دلی هست، عزیــزَ          تـــــو نخواهی برســـد مــــوسم رگبـــــار کلاغ

من و دیـــــوار و دلی بی خبـــر از گردش سال        و بهــــــــارم شــــده این پـــــرده ی گلدار کلاغ

نوک بزن راز متــــرسک بتکان بـــــر سر بــــاغ          پُــــــرِ کـــاه است همیـــــن روح تلنبــــــار کلاغ

نیست دیگــــر کســی آنســو که فرستد خبری        دست از ایـــــن سر بی حوصــله بـــــردار کلاغ